مهتابی قسمت دوم

#مهتابی 

قسمت دوم

Telegram.me/qessegram

بین برگشتن به تخت و نماز خواندن، دومی را انتخاب کردم، حداقل این خوبی را داشت که نور بیست و چهارساعته پنجره روبه رویی توی 

چشمانم نبود.

در تمام طول پاییز، یک بار هم بعد از نماز صبح نخوابیده بودم و این یعنی سه ماه بیخوابی. 

برای آدم بدخوابی مثل من که جابجایی بالش برایش به معنای بیدار ماندن تا صبح است، دل کندن از این تخت خواب چوبی قدیمی یعنی کابوس. من که همیشه همه چراغها را خاموش میکنم و در اتاقم را میبندم تا حتی یک نقطه نورانی هم مزاحم خوابم نشود در طول سه ماهی که به این خانه آمدیم در مقابل همسایه مبتلا به بیداری واحد جنوب غربی بلوک ٢ بیش از حد صبور بوده ام. 

حتی چند بار به بابا گفتم به سرایدار یا مدیرشان بگوید اما بابا هر بار به دکور اتاق من اشکال گرفت.

یک ر ا تختم را از این طرف چرخاند… اما در اتاق باز نمیشد. یک بار از آن طرف چرخاند اما در کمد دیواری باز نمیشد. روی پنجره روزنامه چسباندیم اما به مذاق من خوش نیامد. یک بار هم تصمیم گرفتیم پرده را با رنگی تیره تر جایگزین کنیم. اما اتاق کوچکم کوچکتر به نظر میرسید و منصرف شدیم. حتی یک پیشنهاد از طرف بابا که از بهانه گیری های من خسته شده بود داشتم：

-اتاقونو با اتاق پری عوض کنیم خانوم؟

که این پیشنهاد هم با مخالفت شدید مامان رد شده بود. البته انتظاری هم نداشتم که قبول کند. وسایل آنها تقریبا سه برابر وسایل من بود و اتاق من تنها یک چهارم اتاق آنها. یک بار هم من پیشنهاد فروش خانه را دادم که البته از ابتدا میدانستم هر دو از حق وتوی خود استفاده میکنند و … کردند.

با صدای سوت کتری ماجرای بیخوابی سه ماهه ام را کنار گذاشتم. به اندازه یک استکان چای دم کردم و برگشتم تا جانمازم را جمع کنم.

* ادامه دارد…

@qessegram